مهم‌ترین تفاوت ورق st37 با ورق st52، اسامی مختلفی برای فولادهای استفاده شده در صنعت وجود دارد. دو مورد معروف از آن ها، ورق ST37 و ورق ST52 می‌باشند. تفاوت این دو نوع فولاد همواره به عنوان یکی از مسائل مورد توجه فعالان در این صنعت مطرح است. به خصوص، شناخت تفاوت بین ورق سیاه ST37 و ST52 در صنعت فولاد، باعث استفاده بهتر و مطلوب تر از این محصولات می‌شود.

فولاد St37 چیست؟

فولاد ST37 به عنوان یک نوع فولاد نرم، در صنعت شناخته شده است. این نوع فولاد در دسته فولادهای کم کربن قرار می‌گیرد و استفاده اصلی آن در ساختمان‌سازی و پروفیل‌های ساختمانی است. 

مشخصات ورق سیاه ST37

ورق سیاه St37 در صنعت ساختمان سازی کاربردهای فراوانی دارد. به دلیل کربن کم در ترکیب آن، این نوع ورق دارای استحکام متوسطی است و در صنعت ساخت و ساز استفاده گسترده‌ای دارد. همچنین، کربن کم باعث افزایش خاصیت جوش‌پذیری ورق‌ها می‌شود. استفاده از ورق سیاه St37 شامل ساخت مقاطع فولادی مانند پروفیل و ناودانی می‌شود. 

فولاد ST52 چیست؟

ورق st52 به عنوان یک نوع از فولادهای پرمقاومت کم آلیاژ در صنعت مشهور است. این فولادها با اضافه کردن مقادیر کمی از آلیاژهای مس، نیکل و منگنز به فولادهای کربن دار تولید میشوند. اضافه کردن این آلیاژها باعث افزایش مقاومت فولاد میشود. به دلیل آسانی در جوشکاری، این نوع فولادها در صنعت بسیار استفاده می شوند. 

همچنین پیشنهاد می شود مقاله همه چیز درباره برش ورق با گیوتین را نیز مطالعه نمایید.

مشخصات ورق سیاه St52

ورق سیاه st52 نیز در صنعت ساخت و ساز استفاده گسترده‌ای دارد. این ورق‌ها با ویژگی‌هایی مانند مقاومت بالا در برابر پیچش و خمش، خواص ارتجاعی و تحمل وزن بالا شناخته می‌شوند. جوشکاری و ماشین‌کاری این ورق‌ها به خوبی انجام می‌شود. وجود عناصری مانند سیلیسیم و منگنز به ویژگی‌های منحصر به فرد آنها کمک کرده است.

از این ورق‌ها در تولید مقاطعی مانند تسمه و چهارپهلو استفاده می‌شود و نیز در صنعت ساخت ریل، شاسی ماشین‌های سنگین و جرثقیل مورد استفاده قرار می‌گیرد. در ایران، ابعاد ورق سیاه st37 به اندازه 6*1.5 و 6*2 وجود دارد، اما در کارخانجات اروپایی ابعاد بزرگتری نیز تولید می‌شود. (خم کن تمام فول هیدرولیک 2504)

بررسی تفاوت فولاد st37 با فولاد st52 

1. فولادهای st52 دارای مقاومت بالا اما شکل پذیری پایینتری نسبت به فولاد st37 می باشند .
2. میزان کربن در فولادهای st52 بیشتر بوده که این مسئله دلیل اصلی شکل پذیری کم فولاد  st52 محسوب می‌شود.
3. فولادهای st52 از نوع فولادهای پر مقاومت و کم آلیاژ هست و با فولادهای آبدیده و بازپخت شده (فولاد خشکه) تفاوت دارد.
4. وزن مخصوص کلیه فولادهای ساختمانی مشابه بوده و تفاوتی میان st37 و st52 وجود ندارد .
5. فولادهای st52 به علت دارا بودن کربن و منگنز بیشتر، دارای استحکام بیشتری بوده و بیشتر در صنایع مختلف مورد استفاده قرار می‌گیرد.
6. به طور معمول استفاده St52 به جای st37 یا بصورت ترکیبی موجب کاهش وزن فولاد مصرفی در ساختمان سازی می‌شود.

بررسی کاربردهای فولاد St52 و st37

تفاوت دیگر بین فولاد St52 و St37 به کاربردهای آنها بستگی دارد. علاوه بر استفاده از فولاد St37 در صنعت ساخت و ساز، می‌توان از آن برای ساخت پل‌ها و زیرسازی‌های دیگر نیز استفاده کرد. از طرف دیگر، فولاد St52 برای کاربردهایی که نیاز به استحکام و مقاومت بالا در برابر ضربه دارند، مناسب است.

به عنوان مثال، لوله‌های سیلندری برای سیلندرهای هیدرولیک و اجزای جرثقیل، فولاد St52 بسیار مناسب است. همچنین، به طور معمول در ساخت ماشین‌آلات سنگین مانند تجهیزات معدنی و بیل مکانیکی استفاده می‌شود. همچنین، میلگرد St52 نیز وجود دارد که بخاطر استحکام بسیار بالا، برای ساخت سازه‌های بزرگ و بلند که نیازمند استحکام بیشتری هستند، استفاده می‌شود. 

هزینه استفاده از کدام فولاد کمتر است؟ 

بعد از آشنایی با تفاوت‌های فولاد St52 و St37، ممکن است شما به خود بپرسید که کدام نوع فولاد برای خرید یا سفارش مناسب‌تر و کم‌هزینه‌تر است. به دلیل ترکیب شیمیایی ساده و عدم استفاده از آلیاژ‌های پیچیده، فولاد St37 در اغلب موارد ارزانتر از فولاد St52 است. این امر باعث می‌شود که فولاد St37 به عنوان گزینه‌ای عالی در پروژه‌هایی که هزینه مهمی در آنها نقش دارد، مورد توجه قرار گیرد. در نتیجه، فولاد St37 به عنوان یک راه حل کم‌هزینه می‌تواند در نظر گرفته شود. 

سخن پایانی

متخصصان صنعت ساختمان همواره به دنبال استفاده از مصالح ساختمانی با ویژگی‌های بهبود یافته بوده‌اند. از زمانی که فولاد وارد صنعت ساختمان شده است، چندین دهه می گذرد. به دلیل قیمت مناسب و مقاومت بالا، از فولاد به عنوان یکی از مصالح ساختمانی، به ویژه در سازه‌های بنایی، استفاده فراوانی شده است. در صنعت، از طریق فرایند ذوب آهن در کارخانه‌ها، ابتدا از سنگ آهن، آهن خام تولید می‌شود و سپس با افزودن یک سری عناصر، شمش‌های فولادی تولید می‌شوند.